προκριματίζω

Μ

1. ανακρίνω

2. παθ. προκριματίζομαι

τιμωρούμαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο ενεργ. τ. προκριματίζω < πρόκριμα, -ατος, ενώ ο παθ. τ. προκριματίζομαι < προ-* + κριματίζομαι (< κρίμα «σφάλμα, αμαρτία»)].